Η Εργατική Πρωτομαγιά μάς καλεί να θυμόμαστε το παρελθόν, να διεκδικούμε στο παρόν και να σχεδιάζουμε ένα μέλλον με σεβασμό στην εργασία και στον άνθρωπο
Στον πυρήνα κάθε χεριού που ραγίζει την πέτρα, στην ανάσα που σηκώνει το σφυρί με το πρώτο φως, στη σιωπή του ιδρώτα που δεν γράφτηκε ποτέ σε βιβλία – εκεί γεννήθηκε η Εργατική Πρωτομαγιά.
Όχι απλώς σαν μια μέρα στο ημερολόγιο. Μα σαν τη φλόγα που άναψε στις καρδιές των εργατών όταν είπαν το πρώτο μεγάλο “Ως εδώ!”
Είναι η κραυγή που έρχεται από το Σικάγο το 1886, που αντήχησε σε στοές, σε γιαπιά και εργοστάσια.
Εκεί που το ρολόι δεν μετράει ώρες, μα την αντοχή του ανθρώπου.
Εκεί που το ψωμί κερδήθηκε με αίμα και η αξιοπρέπεια γράφτηκε πάνω σε ροζιασμένες παλάμες και πονεμένα δάχτυλα.
ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΕΡΑΣΑΝ 139 ΧΡΟΝΙΑ.
Μα κάθε Μάης μας θυμίζει πως τα δικαιώματα δεν ήταν ποτέ αυτονόητα – ήταν αποτέλεσμα αγώνων, συλλογικότητας και ανυπακοής.
Η Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι απλώς γιορτή.
Είναι υπόμνηση που θα βροντοφωνάζει πως τίποτα δεν χαρίζεται – όλα κατακτιούνται. Πως πίσω από κάθε κοινωνικό δικαίωμα υπάρχει ένας αγώνας, ένα όνομα, μια θυσία.
Οι ανώνυμοι ήρωες που δεν μπήκαν στα σχολικά βιβλία μα κράτησαν όρθια την ελπίδα.
Κι αν σήμερα κάποιοι θέλουν να ξεχαστεί, να γίνει απλώς μια αργία, η Πρωτομαγιά θα επιστρέφει ξανά, σαν άγριο λουλούδι στο σκυμμένο χέρι, να θυμίζει πως ο ήλιος της δικαιοσύνης ανατέλλει μόνο όταν τον διεκδικείς.
Η Ελλάδα έχει χαραγμένη την Πρωτομαγιά στη συλλογική της μνήμη, με τον δικό της έντονο και αιματηρό τρόπο.
Η εκτέλεση των 200 κομμουνιστών αγωνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944 από τις ναζιστικές δυνάμεις Κατοχής είναι μια από τις πιο ισχυρές συμβολικές στιγμές της ημέρας στη χώρα μας.
Η θυσία τους συνδέει την Πρωτομαγιά όχι μόνο με τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη αλλά και με την ελευθερία.
Για όλους όσους δούλεψαν χωρίς να φανεί η φωνή τους, για εκείνους που ακόμη παλεύουν με το κεφάλι ψηλά, η Πρωτομαγιά είναι υπόσχεση: πως κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να σκύβει, παρά μόνο για να σηκώσει τον συνάνθρωπό του.
Μέσα στις πορείες και τα πανό, πίσω από τα συνθήματα και τα κόκκινα γαρύφαλλα, κρύβεται η βαθύτερη ουσία της Πρωτομαγιάς:
Η ελπίδα ότι ένας δίκαιος κόσμος είναι εφικτός.
Μια κοινωνία που δε μετρά τον άνθρωπο με βάση την παραγωγικότητά του, αλλά με βάση την αξιοπρέπειά του.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτητα, η Εργατική Πρωτομαγιά μάς καλεί να θυμόμαστε το παρελθόν, να διεκδικούμε στο παρόν και να σχεδιάζουμε ένα μέλλον με σεβασμό στην εργασία και στον άνθρωπο.
Γιατί, όπως έγραψε και ο ποιητής:
«Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πώς θα γίνουν οι σκοτεινές γειτονιές φωτεινές;»
Πέτρος ΚατσάκοςΩ